Rođen je Aleksandar Sergejevič Puškin, veliki ruski pesnik romantičar, koji se, međutim, smatra i začetnikom realističkog pravca u ruskoj književnosti. Stojeći na početku ruskog realizma, Puškin je odmah dao roman, i to u stihovima, “Evgenije Onjegin”. U oblasti drame, njegov “Boris Godunov” predstavlja značajno delo ne samo ruske dramske literature nego i svekolikog ruskog realizma. Kada je reč o Puškinovom dramskom stvaralaštvu, ne bi trebalo zaobići ni dramu “Mocart i Salijeri”. Puškin je pisao i poeme (“Cigani”, “Poltava”, “Bakarni konjanik”), pripovetke (“Kapetanova kći”, “Stanični nadzornik”…), ali čini se da je ovaj pangenijalni ruski duh nenadmašan ipak pre svega u oblasti lirske poezije; pomenimo samo njegova najčuvenija lirska ostvarenja: “Voleo sam vas…”, “Posvećeno*** (A. P. Kern)”, “Zimsko veče”, “Zimski put”, “Prorok”, “Sužanj”, “Arion”, “Taljige života”, “Podigoh spomenik”, “Eho”, “Oprosti snove ljubomorne moje…”