U danu radosti uoči najradosnijeg hrišćanskog praznika, rođenja Gospoda našeg Isusa Hrista, na Badnji dan, usnio je u Gospodu iguman manastira Vujan.
Arhimandrit Jovan Nikitović rođen je u pobožnoj i poštenoj porodici Nikitović 15. 09. 1946. godine kao Milan Nikitović u Gornjoj Trepči kod Čačka. Od oca Rajka i majke Koviljke kao treće dete. Majka počivšeg nam arhimandrita izrodila je četvoro dece. Tri sina i jednu kćer. Koliku je ljubav prema Bogu duboko u srce usadila majka Koviljka govori i to da se sve četvoro dece okrenulo bogu. Dva sina i ćerka odlaze u manastir. Proto sinđel Arsenije shimonahinj Jelena i Arhimandrit Jovan. Dok četvrto dete i najmlađi sin Dragan postaje sveštenik.
Otac Jovan (mirovno Milan) sa petnaest godina odlazi u manastir Vujan, gde 1965 biva zamonašen i na postrigu dobija ime Jovan. Završio je bogosloviju Svetih Kirila i Metodija u Prizrenu. Otac Jovan nakon deset godina u manastiru Vujnu na tronu igumana Vujanskih nasleđuje tadašnjeg igumana oca Mirona 1976. Zbog nedostatka sveštenstva manastir je bio parohijski pa je otac Jovan sve do 2014 držao prvu parohiju Brđansko-prisloničku. Administrator eparhije Žičke G. G. Jovan 2013 oca Jovana proizvodi u čin Arhimandrita. Nasledivši oca Mirona na tronu igumana oca Jovana dočekao je osiromašeni manastir. Zalaganjem oca Jovana a uz pomoć Božiju u vremenu komunizma i progona crkve, otac Jovan uspeva da obnovi manastir i za svoga ovozemaljskog života od opustošenog manastira stvori oazu mira, spokoja i molitve. Iza sebe ostavio je nebrojano mnogo duhovne dece, koja su po reč utehe, podrške, duhovne očinjske ljubavi na ispovest i da iz njegovih ruku prime Sveto pričešće dolazili ocu Jovanu.
Neka bi ga Gospod po svojoj milosti primio u rajsko naselje i da u četrdeseti dan, kada njegova blaga duša izađe pred lice Božije čula one Svete reči: “Mali i verni slugo u mnogome si mi veran bio uđi u radost oca svoga: Amin.
U blaženom usnuću večni pokoj podaj Gospode usnulom sluzi tvom.
Autor teksta:
Marko Toroman