Božićni post tradicionalno počinje 28. novembra. Međutim, vernici koji redovno poste sredom i petkom, ove godine praktično započeli su post dan ranije.
Šestonedeljnim Božićnim postom vernici Srpske pravoslavne i Ruske pravoslavne crkve, Jerusalimska patrijaršija i Sveta Gora, pripremaju se za praznovanje rođenja Isusa Hrista. I sam sin Božiji postio je 40 dana i noći pre početka svoje propovedi o dolasku Carstva Nebeskoga.
Post u pravoslavnom hrišćanskom predanju ima svoj puni duhovni smisao. Ne odnosi se samo na telesno uzdržavanje, već podrazumeva i trud duše u molitvama i vrlinama i uzdržavanje od svakog zlog dela, reči i misli. Posti se za sebe, privatno, ne služi onima koji javnim postom žele da steknu ljudsku slavu.
Božićni post je, po načinu ishrane, dosta blaži od Vaskršnjeg – riba je dozvoljena svakog vikenda, na Vavedenje Presvete Bogorodice kao i na Nikoljdan, bez obzira na to u koji dan padnu.
Ulje i vino su dozvoljeni svim danima osim ponedeljkom, sredom i petkom koji se poste “na vodi”.
Ustanovljavanje Božićnog posta, kao i drugih višednevnih postova se odnosi na drevna vremena hrišćanstva. Već od IV veka, Sveti Amvrosije Milanski, Filistrije, blaženi Avgustin pominju u svojim delima Božićni post. U V veku je o Božićnom postu pisao Lav Veliki.
Prvobitno je Božićni post trajao za jedne hrišćane sedam dana, a za druge – malo duže. Na saboru 1166. godine koji je održan u vreme konstantinopoljskog patrijarha Luke i vizantijskog cara Manuila svim hrišćanima je bilo naređeno da poštuju 40-dnevni post uoči velikog praznika Hristovog Rođenja.
Četrdesetnica ili Filipov post
Božićni post je poslednji višednevni post u godini. Počinje 15. (28. po novom) novembra i traje do 25. decembra (7. januara), traje 40 dana i zbog toga se još naziva Četrdesetnicom, kao i Veliki post. Pošto post hranom počinje na dan praznika Svetog apostola Filipa (14. novembra po starom), onda se još naziva i Filipovim.
Božićni post je ustanovljen radi toga da bismo se pre dana Hristovog Rođenja očistili pokajanjem, molitvom i postom, kako bismo čista srca, duše i tela mogli sa strahopoštovanjem da dočekamo Sina Božijeg Koji se javio svetu, i da bi mu pored običnih darova i žrtvi, prineli naše čisto srce i želju da sledimo Njegovo učenje, navodi se na sajtu manastira Lepavina.