NA današnji dan, pre 22 godine, tačno u 4.45, Čačak je ostao bez svoje matice. Na vojnu fabriku “Sloboda”, koja je tada hranila oko 4.500 porodica, pala je prva NATO bomba, a potom su usledila još četiri vazdušna napada alijanse, sa ukupno 45 projektila koji su preduzeće bukvalno pretvorili u – prah.
Zahvaljujući entuzijazmu zaposlenih i sopstvenim sredstvima gigant je ponovo stao na noge već u maju iste godine, a danas je ponovo najveći čačanski kolektiv i jedna od vodećih vojnih fabrika u zemlji.
Već posle trećeg napada, fabrika je bila tehnološki uništena. Do kraja bombardovanja potpuno je razoreno ili oštećeno 80 odsto proizvodnog, magacinskog i administrativnog prostora preduzeća i 30 do 50 procenata opreme, alata i materijala. Uništeni su i oštećeni objekti i oprema u Kompaniji “Sloboda”, Alatnici i “Sloboda – aparati” AD Čačak. Osim toga, u velikoj meri oštećeni su svi energetski kapaciteti i infrastrukturna mreža svih instalacija u krugu preduzeća.
– Ukupna ratna šteta pričinjena celokupnom preduzeću procenjena je u vrednosti od tadašnjeg 384,1 miliona maraka. Od toga, procenjena vrednost direktne materijalne štete iznosila je 259,6 miliona maraka (materijalna šteta na porušenim građevinskim objektima iznosila je 82,7 miliona maraka, šteta naneta opremi iznosila je 118,8 miliona maraka, a šteta na ostalim sredstvima iznosila je 58,1 milion maraka). Procenjena vrednost indirektne štete (izgubljena dobit) iznosila je 124,5 miliona maraka – rekao nam je Zoran Stefanović, generalni direktor “Slobode”.Bez obzira na strahovita razaranja, Kompanija “Sloboda” je još za vreme bombardovanja uspostavila proces proizvodnje van kruga matičnog preduzeća. Na izdvojenoj lokaciji “Sima Saraga”, koja je u međuvremenu pripojena Kompaniji “Sloboda”, u maju 1999. godine organizovana je proizvodnja za izradu mehaničkih pozicija.
PRED NATO agresiju Kompanija “Sloboda” je zapošljavala oko 4.500 radnika. Nakon bombardovanja 1.400 radnika je napustilo preduzeće.
Danas je broj zaposlenih u Kompaniji “Sloboda” 1.649. Na određeno vreme zaposleno je 193 radnika, a na neodređeno vreme 1.456. Preko agencije angažovano je 437 radnika, što ukupno sa zaposlenima na određeno i neodređeno vreme iznosi 2.086.
Samo dva meseca kasnije organizovana je proizvodnja u manje oštećenim objektima u krugu preduzeća i to: na izradi mehaničkih pozicija (na žiromatici i u prototipskoj radionici), a odmah nakon toga osposobljena je i linija za završnu laboraciju. U istom periodu organizovana je proizvodnja alata i izrada sanduka za pakovanje. Krajem septembra i početkom oktobra 1999. godine osposobljen je još jedan pogon za izradu mehaničkih pozicija rezanjem, a u decembru iste godine u krugu Kompanije organizovana je prva proizvodnja u obnovljenim pogonima za proizvodnju štednjaka.
– Po završetku ratnih dejstava, odmah je napravljen plan povratka proizvodnih procesa na matičnu lokaciju i plan obnove. U martu 2000. godine počela je proizvodnja delova obrade deformacijom i njihova zaštita na matičnoj lokaciji Jezdina. Do kraja te godine ponovo je uspostavljen kompletan tehnološki proces u preduzeću, uključujući i zavisno preduzeće “Sloboda – aparati”. Tokom te godine, u matičnom delu preduzeća je sanirano, osposobljeno za upotrebu i aktivirano više od 70 odsto proizvodnog kapaciteta – kazao nam je Stefanović. – Godinama nakon NATO bombardovanja, sopstvenim radom, entuzijazmom zaposlenih i ulaganjima uspeli smo da osposobimo sve proizvodne kapacitete uništene NATO bombardovanjem. Obnovu fabrike i ponovno pokretanje proizvodnje finansirali smo iz sopstvenih sredstava i kredita banaka.
Od 2015. godine Kompanija je osposobila sve proizvodne kapacitete, krenula sa radovnom proizvodnjom, uvećala kapacitete i poslovala sa dobitkom (bez izgubljene dobiti). “Čačanski feniks” uspeo je da se vrati na staze stare slave, “Sloboda” skoro 90 odsto svojih proizvoda plasira na strano tržište, i to za tradicionalne kupce sa Bliskog istoka, Jugoistočne Azije, Afrike, Severne i Južne Amerike, Evrope i države bivšeg Sovjetskog Saveza.